Από τις 4 Ιουνίου έως τις 26 Σεπτεμβρίου το Φεστιβάλ στη Σκιά των Βράχων «πρωταγωνιστεί» στα πολιτιστικά δρώμενα του καλοκαιριού με ένα πλούσιο πρόγραμμα εκδηλώσεων. Έτσι, τα θέατρα «Μελίνα Μερκούρη» και «Άννα Συνοδινού» θα φιλοξενήσουν έναν μεγάλο αριθμό παραστάσεων αρχαίου δράματος και σύγχρονου ρεπερτορίου και συναυλίες αγαπημένων καλλιτεχνών.

   Η φετινή διοργάνωση είναι αφιερωμένη στον Έλληνα πολιτικό και συγγραφέα Ανδρέα Λεντάκη (1934-1997). Το Φεστιβάλ τιμά, επίσης, τον Ιάκωβο Καμπανέλλη (1921-2011), έναν από τους σπουδαιότερους σύγχρονους Έλληνες θεατρικούς συγγραφείς, ενώ ιδιαίτερη βαρύτητα δίνεται στις καλλιτεχνικές εκδηλώσεις που αναφέρονται στη Μικρασιατική καταστροφή με αφορμή τη συμπλήρωση 100 χρόνων.

   Για περισσότερα:  https://www.festivalvraxon.gr/parastaseis.php

   Πόσα συναισθήματα δεν έχουν γραφτεί πάνω στα βινύλια! Ως αναπόσπαστο κομμάτι της μουσικής κουλτούρας το βινύλιο όχι μόνο παραμένει ζωντανό μέσα στην ψηφιακή εποχή αλλά αναδεικνύεται, τελευταία, μια τάση επιστροφής σε αυτό. Από την αισθητική των δίσκων βινυλίου -τα εξώφυλλά τους είναι από μόνα τους έργα τέχνης, αφού οι περισσότεροι δημιουργοί τους ήταν καλλιτέχνες- μέχρι το τελετουργικό ακρόασής τους δημιουργείται στο χρήστη μια μοναδική συναισθηματική εμπειρία. Εξάλλου, η κρίση αξιών, η συναισθηματική πίεση, τα μέτρα της κοινωνικής απόστασης λόγω της πανδημίας, μας δημιούργησαν την ανάγκη να επιστρέψουμε σε παραδοσιακές συνήθειες, που έχουν συνδεθεί με όμορφες αναμνήσεις, με μια καλή περίοδο της ζωής μας και γενικότερα με καλύτερη ποιότητα ζωής.

   Οι δίσκοι βινυλίου απετέλεσαν τον θεμέλιο λίθο στην ανάπτυξη και τη διάδοση των σημαντικότερων ειδών μουσικής, όπως blues, jazz, rock & roll, rock, funk, διαδραματίζοντας καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη και άλλων εκατοντάδων υποκατηγοριών ειδών μουσικής μέχρι και τις πιο σύγχρονες. Χρησιμοποιούνται στον φωνογράφο που ανακάλυψε ο Thomas Edison το 1877, μια συσκευή που αποκαλείται, εναλλακτικά, πικαπ, turntable ή ακόμα και…deck για τους dj’s!

   Οι δίσκοι βινυλίου κυκλοφορούν συνήθως σε τρεις διαστάσεις, με διάμετρο 7΄΄, 10΄΄ και 12΄΄ ιντσών και είναι φτιαγμένοι για να περιστρέφονται σε 33, 45 ή 78 στροφές ανά λεπτό.

   Ο ήχος στο δίσκο βινυλίου είναι εγγεγραμμένος σε αναλογική μορφή, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι υστερεί σε ποιότητα απόδοσης σε σχέση με τους ψηφιακούς, που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο σε αρχεία τύπου mp3. Μπορεί μέσα στο αναλογικό σήμα να συνυπάρχει και ένας μικρός θόρυβος (το λεγόμενο «φύσημα»), παρόλα αυτά ο ήχος είναι πολύ «ζεστός» με ευρεία απόκριση συχνότητας.  

   Αν το πρωτογενές υλικό ενός δίσκου, δηλαδή το βινύλιο, είναι καθαρό και ο δίσκος είναι προσεγμένης κοπής σε χοντρή και κάπως βαριά κόπια (κάποιων γραμμαρίων και πάνω), είναι πιθανόν το ηχητικό αποτέλεσμα να είναι πιο αρεστό στους φίλους του hi-end ήχου ακόμα και από εκείνο από ένα compact disk (CD). Οι προτιμήσεις αυτές επιβεβαιώνονται από τις πολυτελείς νέες εκδόσεις που κυκλοφορούν με δίσκους βινυλίου σε ιστορικούς τίτλους της μουσικής.

   Βάζουμε τα CD στην άκρη και κάνουμε ένα διάλλειμα από την ψηφιακή εποχή ακούγοντας αγαπημένους δίσκους βινυλίου, που θα μας γυρίσουν σε ρομαντικές εποχές. Όπως εύστοχα, εξάλλου, ο τραγουδιστής Μπίγαλης το 1996 περιέγραψε μέσα σε λίγους στίχους την αξία των δίσκων βινυλίου «Μα αν θες ρομάντζο αυθεντικό βάλ’το CD στην μπάντα και στο πικαπ ριξ’τα παλιά τα σαραπεντάρια…με ήχο αναλογικό, με σκρατς και αναμνήσεις…απάνω στα βινύλια γραφτήκανε ειδύλλια…αγάπες που λυτρώσανε κι αγάπες που πληγώσανε απάνω στα βινύλια αρχίσαν και τελειώσανε».